Kerstverhaal: Verwacht niets van een ander wat je niet eerst jezelf geeft. Hoog in de hemel was er feest. Het was kerstfeest in het engelenrijk. Overal stonden mooi gedekte tafels met prachtig witte tafellakens met prachtig gouden stralend bestek eromheen gedekt en mooi glinsterende kristallen glazen.De tafel was versierd met hulsttakken en sterretjes en het rook er naar witte seringen. Er waren twee engelen aangesteld om alles klaar te maken voor het grote kerstfeest.Samen al pratend over hoe het feest zou gaan worden vandaag én over welke toespraak God de koning vandaag zou gaan houden dekten ze wel honderd tafels. Terwijl de tafels allen gereed waren verscheen het engelenkoor. Gouden trompetten en prachtige harpen werden klaargestemd voor het grote feest. Het leek een wanorde maar eigenlijk was het een prachtig harmonieus samenspel van eenieder die zich richtte op zijn eigen taak voor vandaag. Naarmate de tijd verstreek kwamen honderden engelen met prachtige parlemoeren vleugels aanvliegen van overal op de wereld waar ze steun en liefde hadden gebracht. Het was een engelachtig schouwspel om zo grote en kleine engelen aan te zien komen vliegen. Iedereen nam zijn eigen plekje in aan de mooi gedekte tafels. Daar werd op de gong geslagen voor stilte. De engelen werden muisje stil met een diep verlangen om de toespraak van God de koning te gaan aanhoren. God de koning kwam aanlopen over mooie witte wolken. Hij had zich prachtig opgedost in een zowel wit als geelgouden pak. De Zon scheen boven zijn hoofd. Iedereen liefdevol aankijkend nam hij zijn plaats op de troon in. Je kon een speld horen vallen zo stil was het in het hemelrijk. God de koning zat een tijdje stil het mooie gezelschap te aanschouwen.......toen hij langzaam zijn mond opende om eindelijk te gaan spreken. Tot eenieders verbazing vertelde de koning dat hij besloten had om vandaag eens geen toespraak te gaan houden.Hij zei: "geliefden engelen vandaag na het dinner geef ik jullie de opdracht om jullie mooiste ervaring tijdens jullie engelenleven dat jullie meegemaakt hebben tijdens jullie werk op aarde voor de mensheid op te schrijven". Diegene die mij het meest waarachtigste verhaal brengt zal het komend jaar mijn dienaar zijn! De engelen waren stomverbaasd. Tijdens het dinner werd er druk gepraat over allerlei ervaringen die zij hadden gehad in hun mensenlievend werk op aarde. Een engel werd muisje stil. Hij zat een beetje bedenkelijk voor zich uit te staren. Die ene ervaring die hem zoveel goeds had gedaan. Mijmerend in zijn eigen gedachten schoot zijn emotie van links naar rechts.Zou hij het levensverhaal van Amira vertellen.......... Toen het dinner voorbij was en de tafels leeggeruimd waren, zocht iedereen een plekje om te gaan schrijven: De engel boog zich over zijn witte papier.... terwijl iedereen al druk bezig was met schrijven, vlogen bij hem de herinneringen nog door zijn lichaam. Er was eens een dag waarop engel Michael naar de aarde ging. Hij werd gelokt naar een eenzame jonge vrouw die zo eenzaam was dat ze besloten had om een einde te maken aan haar leven. Michael had zich verstopt achter een struik en aanschouwde de wonderschone jonge vrouw. Hij werd op slag verliefd. Zijn hart bonkte in zijn keel. De jonge vrouw Amira genaamd zat bij een waterput heel hard te huilen.Ze had besloten om zich in de waterput te laten vallen die in deze tijd van het jaar bijna helemaal gevuld was met water om zo een eind te maken aan haar leven. Amira had het gevoel dat haar leven nutteloos was. Zij had alles verloren wat haar lief was! Iedere keer als ze een relatie had gekregen waar ze dolgelukkig mee was raakte ze die weer kwijt. In het begin vond iedereen haar leuk en aardig maar na een tijdje liep iedereen van haar weg en bleef ze eenzaam en alleen achter. Tijdens vele relaties was zij niet goed genoeg geweest volgens de ander, of niet mooi genoeg, of te lief, of te verzorgend geweest waardoor de partner dan weer misbruik maakte van haar te goed zijn. En na iedere breuk had zij jaren hartepijn terwijl de ex dan weer vrolijk verder ging en nergens last van scheen te hebben. Amira was anders dan anderen en leek juist daardoor nooit een geschikte partner te kunnen vinden. Daardoor had ze besloten om er een einde aan te maken. Juist op het moment dat zij zich in de waterput wilde storten, sprong Michael tevoorschijn. "Nee, Nee schreeuwde hij, wacht"!. Amira tuimelde van schrik bijna in de waterput. Toen Michael net op tijd haar arm vastgreep. Alsjeblieft zei Michael laten we eerst praten voordat je deze stap zet. Amira zag onmiddellijk dat hij een engel was. Stomverbaasd en uitbarstend in tranen liet zij zich op de grond vallen in de stevige armen van deze jonge engel. Zij huilde heel hard terwijl ze uitriep: "Mijn leven is waardeloos". "Ik heb alles verloren wat mij lief was". "ik wil niet meer". De engel troostte haar in zijn armen......zo zaten ze een tijdje. Hij deelde met haar haar pijn alsof het de zijne was............ "niemand houdt van mij"zei Amira....altijd als ik geluk leek gevonden te hebben in mijn leven, verdween het weer. Het lijkt wel alsof ik verdoemd ben. En daarom wil ik niet meer leven! Ik ben niet mooi en heb ook niets te bieden aan andere mensen. Ik heb niets gestudeerd, heb niet veel geld, geen mooi huis. "Wie ben ik nou, zei Amira". Ik ben zelfs te stom om de les achter al deze misére te begrijpen die God voor mij bedoeld heeft. De engel luisterde aandachtig met zijn hart... Toen ze een tijdje zo hadden gezeten, en hij alle liefdesverdriet had aangehoord waar Amira doorheen was gegaan, stond hij op en trok Amira naar de waterput. Hij zei: "kijk eens in het water". Amira keek in het water en zag een behuild gezicht met haar lange haren verward door haar gezicht. Ze zei wat moet ik hier nou voor speciaals zien? Michael lachte haar toe en zei:"Amira kijk eens dieper in het water........voorbij aan je gezicht. Kijk diep in je eigen ogen............. Amira keek nog eens en bleef in haar eigen ogen kijken..........Daar ineens verdronk ze in haar eigen mooie blauwe ogen. Het leek wel alsof ze door een zee ging van diepte.... Daar diep diep vanbinnen ontdekte ze een vreemde stilte/leegte. Toen werd het stil in haar. Een tijdje bleef ze zo staan. En plots voelde ze rare bubbels uit haar buik omhoog komen........"he, wat is dat"? ... De ene bubbel na de andere kwam omhoog. Het was , het was liefde......... Michael die naast haar stond zei:"kijk Amira dit is de les achter alle gebroken relaties. "Je moest eerst jezelf liefhebben voordat iemand anders jou kan zien en liefhebben om wie jij diep vanbinnen bent". God heeft jou eigenlijk een kadootje gegeven dat je niet begrepen hebt. Amira's gezicht begon een andere uitdrukking te krijgen. haar gezicht begon te stralen...... Door haar tranen heen van vreugde deze keer had ze de diepere les achter al die vervelende en vernederende ervaringen begrepen...... Het antwoord was Zelfliefde...... De liefde van het leven dat door haar heen stroomde. Ze begon zichzelf steeds dieper te erkennen te zien om wie zij was. Iedere keer dat ze in de put keek. Zij was een schakel net als alle anderen van een enorm grote ketting van unieke wezens! een kleine parel.....net als de rest. Tranen van vreugde zowel als van verdriet om al het verlorene in haar leven stroomden over haar wangen. Michael gaf haar een opdracht:"iedere dag kom je naar deze waterput en kijk je dieper en dieper naar jezelf". Beloof mij dat dat wat je hier ontdekt, je zult leven en laten zien aan de mensheid"! Zonder ooit jezelf nog te verloochenen........Wees blij met wie je bent! En als niemand ziet wie je bent, bedenk dan dat er altijd iemand is die naast je staat". De Here God........... Leef Amira......als een vlinder zonder zorgen en maak je niet druk om wat anderen van je vinden. Bekijk jezelf iedere dag in deze put......en word...word... steeds meer diegene die God met jou bedoeld heeft te Zijn. Heb jezelf lief!...........dan zal echte liefde vanuit de buitenwereld vroeg of laat volgen..........heus. Verwacht niets van een ander dat je jezelf niet eerst kunt geven.! Als een wolk verdween Michael weer... Amira bleef verbaasd achter maar dit keer vol levensvreugde en liefde in haar buik en haar hart. Zij had een mooi kado gekregen. Toen Michael klaar was met zijn verhaal en dit ingeleverd had, werd het orkest ingezet. De engelen danstten op hun prachtige eigen manier. Michael was blij dat hij zijn verhaal met God had mogen delen........ Na een tijdje kwam God met zijn metgezellen terug naar zijn troon. Hij sprak: "ik heb allen jullie prachtige verhalen gelezen en ze waren allen prachtig". Maar een verhaal sprong er voor mij uit". Het werd heel stil....... God keek Michael heel uitnodigend aan en zei: "het meest waarachtige in jouw verhaal mijn engel vond ik:" Verwacht niets van een ander wat je niet eerst aan jezelf geeft". Daarom Michael zul jij het komende jaar naast mij staan tijdens mijn belangrijkste beslissingen over welk werk wij doen op aarde en welk niet. Michael was stomverbaasd en ging naast God staan, vol trots.......wat was hij blij dat hij niet eraan toegegeven had om zich te laten vallen uit zijn engel zijn. Hij had zooo vaak getwijfeld om te incarneren naast Amira als haar echtgenoot.... Dankbaar voor zijn beslissing om toch trouw te blijven aan zichzelf, ontving hij nu deze grootse prijs! God keek hem aandachtig aan, wetenden wat hij dacht en knikte glimlachend naar hem........ Zo werd in het hemelrijk van de engelen die dag een ander kerstfeest dan anders gevierd. Michael heeft nog veel engelenwerk verricht! en tot op de dag van vandaag is zijn plaats naar de Here God als ere engel............. AMEN